పనిదినం పరిమితులు

పనిదినం- అధ్యాయం 10

విభాగం 1.పనిదినం  పరిమితులు

పనివాళ్ళు ప్రతిరోజూ  టయానికి పనికి పోయి పనయ్యాక టయానికి ఇళ్ళకెళతారు.
అంటే వాళ్ళు 8 గంటలో 10 గంటలో12గంటలో  పనిచేస్తారు. అందువల్ల మామూలుగా
పనిదినం స్థిరమైనది  అనుకుంటారు. ఒకవేళ 8,10,12, గంటలకన్నా ముందే ఇళ్ళకి
పొతే ఎకానమీ దెబ్బతింటుందని లేదా పెట్టుబడిదారులు ఫాక్టరీలు ముయ్యాల్సి
వస్తుందనీ అనుకుంటారు.తక్కువ పనిగంటల కోసం పోరాటం జరిగినప్పుడల్లా
ఈ ప్రచారం ఉంటుంది..పనివాళ్ళు కూడా తక్కువ గంటలు పనిచేసినా, అదే వేతనం
పొందడం సాధ్యం అవుతుంది అని అనుకోరు.పెట్టుబడిదారీ ఆర్ధికవేత్తలు ఈ మిధ్ ని
ప్రచారం చేస్తారు: మామూలుగా పనిదినం పొడవు స్థిర పరిమాణం  అంటారు.అంటే
ఎనిమిదో, పదో, పన్నెండో గంటలు అని.అంతే కాదు,పనిదినం మొత్తం ఒకటి గానే
పరిగణిస్తారు.

అయితే మార్క్స్ ఇందుకు భిన్నంగా చెబుతాడు.

పనిదినం రెండు భాగాలు

1.అవసర శ్రమ కాలం 2.అదనపుశ్రమ కాలం.

తన రోజు వేతనానికి సమానమైన విలువని  ఉత్పత్తిచేసే శ్రమ కాలం అవసర శ్రమకాలం.
పెట్టుబడిదారుడు సమానకం ఇవ్వకుండానే సొంతం చేసుకునే విలువని ఉత్పత్తిచేసే
శ్రమ కాలం అదనపు శ్రమ కాలం. రెండూ కలిసి పనిదినం.

             పనిదినం=-అవసర శ్రమ కాలం +,అదనపుశ్రమ కాలం

A) అవసరభాగం

బతకడానికీ, శ్రమ చెయ్యడానికీ, పిల్లల్ని కనీ పెంచడానికీ శ్రామికునికి కావలసిన వస్తువులు
అతని సగటు రోజువేతనాన్ని నిర్ధారిస్తాయి-  విలియం పెట్టీ (1672).ఆ వస్తువుల విలువ
నిర్ధారించవచ్చు. ఉదాహరణకి, ఒకరోజు జీవితావసరవస్తువుల  ఉత్పత్తికి 3 గంటలు
అవసరం అనుకుందాం. అప్పుడు శ్రామికుడు చేసే శ్రమలో  3 గంటల శ్రమ కాలం అవసర
శ్రమ కాలం.వాటి ఉత్పత్తికి  6 గంటలు పడితే  అవసర శ్రమ కాలం 6 గంటలు.
ఈ  భాగం  ఆర్ధిక నియమాల చేత ఫిక్స్ అవుతుంది;

పనిదినం 3 గంటల కన్నా తక్కువ ఉండడం కుదరదు. అదిఒక  స్థిర పరిమాణం.

పనిదినం అంతవరకే ఉన్నట్లయితే, పెట్టుబడిదారుడికి ఏమీ రాదు.ఏ ప్రయోజనమూ చేకూరదు.
కనుక పెట్టుబడి పెట్టాలనే ప్రేరణ ఉండదు. ఉండకపోతే,పెట్టుబడిదారీ ఉత్పత్తే ఉండదు.
అందువల్ల పెట్టుబడి దారీ ఉత్పత్తి ఉండాలంటే శ్రామికుడు అవసర శ్రమతో పాటు ఎన్నో
కొన్ని గంటలు అదనపు శ్రమ చేసి తీరాలి. ఇది రెండో భాగం.అది ఎన్నిగంటలు  ఉండవచ్చు?

B) అదనపు భాగం

అవసర భాగం పోను పనిదినంలో మిగిలిన  పనిగంటలు అదనపు భాగం. మన ఉదాహరణలో
శ్రమ దినం 8 గంటలు, అందులో  3 గంటలు అవసర శ్రమ భాగం. పోగా మిగిలిన 5 గంటలు
అదనపు శ్రమ భాగం..ఇది పెట్టుబడిదారుడికి చెందుతుంది.

అదనపు శ్రమభాగం కూడా స్థిరమైనదా? కాదు.

అవసర భాగం 3 గంటలుగానే ఉన్నట్లు , అదనపు భాగం 5 గంటలుగానే ఉండాలని లేదు.
ఇది పెరగా వచ్చు, తగ్గావచ్చు. పనిదినం 9 గంటలకి పరిగితే,అవసరభాగం3 గంటలు అలాగే
ఉంటుంది, అదనపుభాగం మాత్రం  6 గంటలకు పెరుగుతుంది.అందుకు భిన్నంగా పనిదినం
7  గంటలకి తగ్గితే,,అవసరభాగం3 గంటలు అలాగే ఉంటుంది, అదనపుభాగం మాత్రం  4
గంటలకు తగ్గుతుంది. అంటే,పనిదినం పొడవు మారితే, అదనపు భాగం మారుతుంది.అదనపు
భాగం ఎంత పెరిగితే పెట్టుబడిదారుడికి అంత ప్రయోజనం అన్నది స్పష్టమే. ఇది పెరగాలంటే
మొత్తం   పనిదినం పెరగాలి.

పనిదినాన్ని ఏమేరకు పొడిగించవచ్చు?

“పెట్టుబడి రోజు విలువ చెల్లించి కొన్నశ్రమశక్తిని ఎంతకాలం వాడుకోవచ్చు? శ్రమశక్తిపునరుత్పత్తికి
అవసరమైన శ్రమ కాలాన్ని దాటి పనిదినాన్ని ఎంత మేరకు పొడిగించవచ్చు?”-కాపిటల్ 1.252

పనిదినం నిడివి పెరగడం, తగ్గడం ఆర్ధిక నియమాల చేత నిర్ణయం కాదు. అయితే వాస్తవంలో
అది 8,10, 12, 14, 16 గంటలుగా ఉంటూ వచ్చింది. ఆర్ధిక నియమాల మీద కాకపొతే దేన్ని బట్టి
నిర్ధారణ అవుతుంది? అప్పుడప్పుడూ దేనివల్ల మారుతూ వచ్చింది?

పెట్టుబడి దారుల, కార్మికుల బలాబలాల మీద ఆధారపడి ఉంటుంది.

పనిదినం కనిష్ట పరిమితి

పనిదినం 8 గంటలయితే,అందులో అవసర భాగం 3 గంటలు అయితే, అప్పుడు : పనిదినం
3 గంటల కన్నా తక్కువ ఉండడం కుదరదు.

శ్రమశక్తి సరుకు. దాన్ని శ్రామికుడుదాని విలువకే అమ్ముతాడు, పెట్టుబడిదారుడు దాని విలువకే
కొంటాడు అని మొదట్లోనే అనుకున్నాం.అన్నిసరుకుల విలువలాగే శ్రమశక్తి విలువ కూడా  
దానిఉత్పత్తకి అవసరమైన శ్రమకాలం చేత నిర్ణయమవుతుంది.శ్రామికుని ఒక రోజు జీవితావసర
వస్తువుల  ఉత్పత్తికి 6గంటలు పడితే, అతను తన శ్రమ శక్తిని ఉత్పత్తి చెయ్యడానికి 6 గంటలు
పనిచెయ్యాలి.పనిదినంలో 6 గంటలు అవసర భాగం. అందువల్ల పరిస్థితులు యధాతధంగా
ఉంటే ఈ అవసర భాగం ఒక నిశ్చిత పరిమాణం.అయితే దీనివల్ల ,పనిదినం పొడవు ఎంతో, ఎన్ని
గంటలో,  తేలదు.

పనిదినం  అంటే ఫలానిన్ని గంటలు అని నిర్ధారించే  ఆర్ధిక సూత్రాలు ఏవీ లేవు.

సరుకు మారక  నియమాలను బట్టి నిర్ణయించాలి అనుకుంటే, భిన్న ఫలితాలోస్తాయి-
శ్రామికుని దృక్పధం నుంచి ఒకటీ,పెట్టుబడిదారుని దృక్పధం నుంచి మరోకటీ.
కనక పనిదినం నిడివి ఇలాకూడా నిర్ణయమవదు.

మరయితే, పనిదినం పొడవు నిర్ధారణ అవదా? అంటే, అవుతుంది.ఆర్ధిక నియమాలచేత
కాదు కాని . ఆర్దికేతర శక్తులచేతఅవుతుంది,.చట్టాలచేత నిర్ధారణ అవుతుంది..

పనిదినం  కాల  పరిమితులు

పనిదినంలో ఒక భాగం అయిన అవసర శ్రమ స్థిర పరిమాణం. రెండో భాగం అదనపు శ్రమ
భాగం మారవచ్చు.అది మారిన 3 పనిదినాల్ని వివరిస్తాడు మార్క్స్.

పనిదినం 1                        పనిదినం 2                                పనిదినం 3

A–––B–C.                           A–––B––C.                              A–––B–––C.

లైన్ A–––B అవసర శ్రమకాలం అనుకుందాం,అది 6 గంటలు. దాన్నిమరో గంటో,3 గంటలో,
6 గంటలో  పొడిగిస్తే, మనకి 3 గీతలు వస్తాయి.

ఇప్పుడు పనిదినం 1  పొడవు 7 గంటలు, పనిదినం 2 పొడవు 9గంటలు, పనిదినం 3 పొడవు
12 గంటలు.

A––B అవసర శ్రమ నిడివి. B––C అదనపు శ్రమ నిడివి .ఈరెండూ కలిస్తే పనిదినం నిడివి.

A––B + B––C లేదా  A––C అవుతుంది. B––C అనేది అస్థిర పరిమాణం . కనుక అది మారితే
పనిదినం నిడివి మారుతుంది.

A––B స్థిరపరిమాణం.కనుక B––C కి   A––B తో నిష్పత్తి లెక్కించ

వచ్చు.

పనిదినం 1 లో నిష్పత్తి 1/6. పనిదినం 2లో 3/6. పనిదినం 3 లో 6/6.

అదనపు విలువ రేటు = అదనపు శ్రమకాలం/అవసర శ్రమకాలం . కనుక B–-C కి   A–-B తో
నిష్పత్తి అదనపు విలువ రేటుని తెలుపుతుంది.

పనిదినం 1 లో అదనపు విలువ రేటు-16 ⅔ శాతం.. పనిదినం 2 లో 50 శాతం.పనిదినం 3 లో
100 శాతం.

మరొకపక్క,అదనపువిలువ రేటు ఒక్కటే పనిదినం పొడవెంతో చెప్పదు. ఉదాహరణకి, ఈరేటు
100 శాతం అయితే, పనిదినం 8, 10, 12 గంటల్లో ఏదైనా కావచ్చు.ఇంకా ఎక్కువైనా అవచ్చు.

అది పనిదినం లోని రెండు భాగాలు (అవసర శ్రమ'కాలం, అదనపు శ్రమకాలం ) నిడివిలో
సమానం అని తెలుపుతుంది.అంతేకాని ఏది ఎంత పొడవో,ఏది ఎన్ని గంటలో  చెప్పదు.

ఆవిధంగా పనిదినం అనేది స్థిర పరిమాణం కాదు, అస్థిర పరిమాణం.

అస్థిర అంటే మార్క్స్ అర్ధం: పనిదినం  ఫలానింత పొడవు ఉండాలనే ఆర్ధిక నియమం ఏదీ
లేదుఅని.

ఒకభాగం స్థిరం అయినప్పటికీ,రెండోది  (అదనపు శ్రమ కాలం) మారితే  దాంతో పాటు
మొత్తం పొడవు మారుతుంది.అందువల్ల పనిదినం  నిర్ణయించ బడగలదు. అయితే  దానికదిగా
స్వభావరీత్యా నిర్ణయమయ్యేది కాదు,అస్పష్టమైనది.

ఫుట్ నోట్ఒక రోజు శ్రమ అనేది అస్పష్టం. అది పోడుగుదీ కావచ్చు పోట్టిదీ కావచ్చు.
-(“An Essay on Trade and Commerce,Containing Observations on Taxes, etc.”
London 1770, p. 73.) ఊరూ పేరూ తెలియని అజ్ఞాత రచయిత.

వేర్వేరు పొడవులు కల పనిదినాలు

కనుక పనిదినం  స్థిర పరిమాణం కాదు,అస్థిర పరిమాణం. (fluent quantity)

ఏమయినా, కనిష్ట హద్దు నిర్ణయంచబడదు. అదనపు శ్రమ =0 అనుకుంటే,B—C లైను  లేకపోతే
పరిమితి ఉంటుంది. అది శ్రామికుడు తన కోసం పనిచేసే పనిదినం లో భాగం. పెట్టుబడిదారీ
ఉత్పత్తి లో, ఈ అవసరశ్రమ పనిదినం లో ఒక భాగం మాత్రమే. పనిదినం  ఈభాగానికి కుదించ
బడదు..

ఇందుకు భిన్నంగా పనిదినాని కి గరిష్టపరిమితి ఉంటుంది. ఒక పాయింట్ దాటి పొడిగించడం
వీలవదు. గరిష్టపరిమితిని  రెండు అంశాలు   నిర్ణయిస్తాయి:.

1.శ్రమశక్తి కుండే శారీరక పరిమితులు. రోజుకి 24 గంటలు.అందులో కొన్ని గంటలు మాత్రమే
పని చెయ్యగలడు.కొంత విశ్రాంతి కావాలి. నిద్ర పోవాలి. తిండి తినాలి. స్నానం చెయ్యాలి.
బట్టలేసుకోవాలి.

2.నైతిక పరిమితులు.సామాజిక బౌద్ధిక అవసరాలు తీర్చుకోవాలి. అందుకు కొంత సమయం
కావాలి.ఆ అవసరాలు సమాజ అభివృద్ధిని బట్టి ఉంటాయి.

కాబట్టి పనిదినం  పొడవు శారీరక, సామాజిక పరిమితుల్లో మారుతూ ఉంటుంది.పరిమితి విధించే
ఈ రెండు షరతులూ ఎంతో  ఎలాస్టిక్. అంటే సాగే స్వభావం కలవి. సర్డుబాటుకి ఎక్కువ
అవకాశం ఇస్తాయి. కాబట్టి మనకి వేర్వేరు నిడివి కల -8,10,12,14,16,18 గంటలు- పనిదినాల్ని
చూస్తాం.

పెట్టుబడి దారుడి దృక్పధం

అతను శ్రమశక్తిని దాని రోజుధరకి కొన్నాడు.కాబట్టి ఆరోజు కి దాని ఉపయోగపు విలువ అతనిదే.
ఆవిధంగా ఒక రోజు శ్రామికునితో పనిచేయించుకునే హక్కు పొందాడు. సరేగాని,పనిరోjజు పొడ
వెంత, ఎన్నిగంటలు అయితే ఒక పనిదినం  కింద లెక్కకొస్తుంది? ఇది తేలాల్సి ఉంది.

పనిదినం  మామూలు రోజు కన్నా తక్కువదయిఉండాలి.అయితే ఎంత తక్కువది?

అతి ఎక్కువ పరిమితి గురించి,పనిదినం  అవసర పరిమితి కి సంబంధించి పెట్టుబడిదారుడికి
సొంత అభిప్రాయాలున్నాయి.పెట్టుబడి దారుడిగా అతను మనిషి ఆకారంలో ఉన్న  పెట్టుబడి.
పెట్టుబడి ఆత్మే అతని ఆత్మ. పెట్టుబడికి ఒకే ఒక ప్రేరణ ఉంటుంది.అదే విలువనీ, అదనపు
విలువనీ సృజించే పోకడ, దాని స్థిర అంశం, అంటే ఉత్పత్తి సాధనాలు, వీలైనంత ఎక్కువ
అదనపు విలువని పీల్చుకునేట్లు చెయ్యడం.

“పెట్టుబడి అనేది మృతశ్రమ. రక్తపిశాచి లాగా సజీవ శ్రమని పీల్చి మాత్రమే బతుకుతుంది.
ఎంత ఎక్కువ పీలిస్తే, అంత ఎక్కువ బతుకుతుంది. శ్రామికుడు పనిచేసే కాలమే, పెట్టుబడి
దారుడు తను కొన్న శ్రమశక్తిని ఉపయోగించుకునే కాలం..

ఒకవేళ, శ్రామికుడు తను పనిచేయగల కాలాన్ని సొంతానికి వాడుకుంటే పెట్టుబడి దారుడిని
కొల్లగోట్టినట్లే.

ఫుట్ నోట్  స్వేచ్చాయుత శ్రామికుడు ఒక్క క్షణం విశ్రమించినా, తదేకదృష్టితో అతన్ని అను
సరించే తుచ్చ యాజమాన్యంతననుంచి దొంగిలిస్తున్నాడు  అంటుంది. - N. Linguet,

“Théorie des Lois Civiles. &c.” London, 1767, t. II., p. 466.

అప్పుడు పెట్టుబడిదారుడు సరుకుల మారక నియమాన్ని ఆధారం చేసుకుని నిలబడతాడు.

అందరు కొన్నవాళ్ళ లాగే అతను కొన్న సరుకు ఉపయోగపు విలువనుండి ఎంత వీలయితే
అంత ప్రయోజనం పొందేందుకు ప్రయత్నిస్తాడు. అంటే ఎక్కువ గంటలు పనిచేయించేందుకు
పూనుకుంటాడు.

ఉత్పత్తి ప్రక్రియలో అణిగివున్న శ్రామికుని గొంతుహఠాత్తుగాలేస్తుంది:

శ్రామికుడి దృక్పధం/వాదన

తన శ్రమశక్తిని అమ్మాడు కనక దాన్నేలో వాడుకోవాలో వాదించలేడు.  సరుకు మారక నియమాలు
వారిస్తాయి. అయినప్పటికీ, సరుకు మారక నియమాలనుండి పెట్టుబడి దారుడు దాన్ని వాడుకునే
పరిమితి ఉంటుంది.దాన్ని దాటి శ్రమశక్తిని వాడుకో కూడదు. ఈ పరిమితి ఉంది అనే విషయాన్ని   
సరుకు మారక నియమాలనుండే శ్రామికుడు రాబడతాడు.

“తన శ్రమ శక్తిని అమ్ముకోవడం ద్వారా …...కార్మికుడు తన శ్రమ శక్తిని పెట్టుబడిదారుకి
అతని వినియోగం నిమిత్తం సమర్పిస్తాడు, కాని హేతుబద్ధమైన కొన్ని హద్దుల్లో మాత్రమే
అతనలా సమర్పిస్తాడు.అతడు తన శ్రమ శక్తిని నిలుపుకునేటందుకుగాను దాన్ని
అమ్ముతాడు, అంతేగాని దాన్ని నాశనం చేసుకునేందుకు కాదు; కానైతే ఉపయోగ
క్రమంలో  సహజ సిద్ధంగా దానిలో కొంత అరుగుదలలుండవచ్చు. తన శ్రమశక్తిని
దాని రోజువారీ లేక వారం వారీ విలువకు దాన్ని అమ్ముతున్నాడంటే ఒకరోజులోనే
రెండు రోజుల శ్రమశక్తీ, ఒక వారంలోనే రెండు వారాల శ్రమశక్తీ వ్యర్ధమై పోకూదదనీ,
వ్యయమై పోకూదడనే దానర్ధం.-వేతనం, ధర,లాభం.,62-63

నేను నీకు అమ్మిన సరుకు ఇతరసరుకుల వంటిది కాదు. ఏ విషయంలోనంటే, దాని ఉపయోగపు
విలువ, విలువను సృజిస్తుంది, దాని సొంత విలువకన్నా ఎక్కువ విలువని సృజిస్తుంది.అందుకనే
దాన్ని నీవు కొన్నావు.ఏదైతే నీకు పెట్టుబడి సహజ పెంపుగా కనబడుతుందో, అదే నాకు శ్రమశక్తి
అదనపు ఖర్చుగా అగపడుతుంది.మార్కెట్లో నీకూ,నాకూ తెలిసిన సూత్రం ఒక్కటే - సరుకుల
మారక సూత్రం. సరుకు వాడకం ఆసరుకుని అమ్మినవానికి చెందదు, కొన్నవానికి చెందుతుంది.
అందువల్ల నా శ్రమశక్తి వాడకం నీకు చెందుతుంది.

అయితే, ప్రతిరోజూ నీవు దానికి చెల్లించే ధరతో దాన్నితిరిగి అమ్మడం కోసం   రోజూ  పునరుత్పత్తి
చెయ్యాలి. వయసు మీదబడి, బలహీనపడడం వంటి ప్రకృతిసిద్ధమైన  వాటిని పక్కనబెట్టినా,నేను
ఇవ్వాళ్టి లాగే రేపుకూడా అదే శక్తితో, అదే ఆరోగ్యంతో,అదే తాజాతనంతో పనిచెయ్యగలగాలి.

శ్రామికుడు తనకు  పెట్టుబడిదారుడు ఇచ్చే సలహాని తన వాదనకి అనుకూలంగా తిప్పుకుంటాడు:

నీవు నాకు నిరంతరం 'పొదుపుచెయ్యమని,కొర్కెలకు దూరంగా ఉండమనీ హితబోధ చెస్తుంటావు.
మంచిది! నేను ఒక వివేకమున్న,పొదుపరి ఓనర్ గా,నా ఎకైక సంపద అయిన శ్రమశక్తిని పొదుపుగా
వాడుకుంటాను. దాన్ని ఏమాత్రం వృధా అవకుండా చూసుకుంటాను.

ప్రతిరోజూ దాన్ని మామూలు వ్యవధికీ,ఆరోగ్యకరమైన అభివృద్ధికీ అనుగుణమైన మెరకే దాన్ని నేను
ఖర్చు పెడతాను,చలనంలో పెడతాను,చర్యలో ఉంచుతాను.

నేను 3 రోజుల్లో పూరించగల శ్రమశక్తిపరిమాణం కంటే ఎక్కువ పరిమాణాన్ని పనిదినాన్ని  
అపరిమితంగా పొడిగించి, నీవు ఒక్కరోజులో వాడుకోగలవు. శ్రమగా నీవు లాభించిందానిని సారంగా
నేను కోల్పోతాను.

శ్రామికుడు తన శ్రమశక్తిని వాడుకోడానికి ఒప్పుకున్నాడు కాని తన సారాన్ని అమ్మలేదు.అంటే
శ్రామికుడు ఇస్తానని చెప్పనిదాన్ని పెట్టుబడిదారుడు వాడుకున్నాడు. కనక ఇది విలువ
నియమాన్ని ఉల్లంఘిస్తున్నది- ఇదీ శ్రామికుడి వాదన.

శ్రమశక్తిని వాడుకోవడమూ, కొల్లగొట్టడమూ భిన్నమైనవిషయాలు.

ఒక సగటు కార్మికుడు సరిగా పనిచేస్తూ బతికే కాలం 30ఏళ్ళు (10950 రోజులు) అయితే, నీవు నాకు
రోజూ ఇచ్చే శ్రమశక్తి విలువ = 1/(365* 30). అంటే, దాని మొత్తం విలువలో 10950 వ వంతు. నీవు
దాన్ని 10 ఏళ్లలోనే పూర్తిగా వాడుకుంటే,రోజుకి మొత్తం విలువలో 3650 వ వంతుకు బదులు
10,950 వ వంతు ఇస్తావు.అంటే రోజు విలువలో 3 వ వంతన్నమాట.దీన్నిబట్టి, నీవు నా సరుకు
విలువలో మూడింట రెండొంతులు ప్రతిరోజూ  దోచుకుంటున్నావు. ఒకరోజు శ్రమ శక్తికి చెల్లిస్తున్నావు.
మూడు రోజుల శ్రమ శక్తిని వాడుకుంటున్నావు. ఇది మన ఒప్పందానికీ,మారకాల నియమానికీ
వ్యతిరేకం. అందువల్ల, నేను మామూలు పొడవున్న పనిదినం ని డిమాండ్ చేస్తున్నాను.నేనేమీ నీ
హృదయానికి మొరబెట్టుకోకుండానే డిమాండ్ చేస్తున్నాను. ఎందుకంటే,డబ్బు విషయాల్లో
మనోభావాలకు (sentiments) తావుండదు.

నీవొక ఆదర్శ పౌరిడివి కావచ్చు, జీవ కారుణ్య సంఘంలో సభ్యుడివి అయివుండవచ్చు,
పవిత్రుడివనే కీర్తి పొంది ఉండవచ్చు. కాని నాకు ముఖాముఖిగా నీవు ప్రాతినిధ్యం వహించే
వస్తువు(పెట్టుబడి) రొమ్ములో హృదయం ఉండదు.

అక్కడ కొట్టుకుంటున్నట్లు అనిపించేది నా గుండె కొట్టుకోవడమే. నేను మామూలు పనిదినాన్ని
 డిమాండ్ చేస్తున్నాను- ఎందుకంటే నేను ప్రతి ఇతర అమ్మకం దారుడి లాగే నా సరుకు విలువను
డిమాండ్ చేస్తున్నాను.

హక్కుకి వ్యతిరేకంగా హక్కు

సరుకుల మారక స్వభావందానికదిగా   పనిదినానికి పరిమితి విధించదు,అదనపుశ్రమకీ పరిమితి
పెట్టదు. పెట్టుబడిదారుడు ఒక పని రోజుని రెండు పనిదినాలు చెయ్యడానికి వీలైనంత పోడిగిస్తు
న్నప్పుడు కొనుగోలు దారుడిగా  తనహక్కుని నిలబెట్టుకుంటున్నాడు. మరొక పక్క,అమ్ముడయిన
సరుకు ప్రత్యేక స్వభావంవల్ల, కొన్నవాడికి  వినియోగించుకునేందుకు ఒక పరిమితి ఉంటుంది.
శ్రామికుడు పనిదినాన్ని నిర్దిష్టమైన  మామూలు కాలానికి  తగ్గించాలని కోరినప్పుడు, శ్రామికుడు
అమ్మకందారుడిగా తన హక్కుని నిలబెట్టుకుంటున్నాడు.

అందువల్ల ఇక్కడ పరిష్కారసాధ్యంకానివైరుద్యం తలెత్తింది.హక్కుకి వ్యతిరేకంగా హక్కు.

ఇరుపక్షాల హక్కులకీ మారకాల నియమం యొక్క ఆమోద ముద్ర సమానంగానే ఉంది.

సమాన హక్కుల విషయంలో ఎప్పుడయినా బలమే నిర్ణేత. అందువల్ల, పెట్టుబడిదారీ ఉత్పత్తి
చరిత్రలో పనిదినం  పొడవు ఎంత అనే దాని నిర్ధారణ పోరాట ఫలితం, సమష్టి పెట్టుబడికీ, సమష్టి
శ్రమకీ మధ్య , అంటే పెట్టుబదారుల వర్గానికీ, కార్మిక వర్గానికీ మధ్య పోరాట ఫలితం.

పోరాట ఫలితాల గురించి వచ్చే పోస్ట్